Staartloze amfibieën, die tot de familie van echte kikkers behoren, leiden zowel op het land als in het water leven. Kikkers die in het water leven, steken hun kop boven het wateroppervlak uit om te ademen. Ze worden ook gedwongen om dicht bij het oppervlak van het reservoir te blijven door de omgevingstemperatuur en de behoefte aan voedsel.
De ademhalingsorganen van amfibieën, waaronder kikkers, zijn de longen, de huid en de kieuwen. In tegenstelling tot kikkervisjes, die een aquatische levensstijl leiden, hebben volwassen kikkers geen kieuwen. Zuurstof opgelost in water komt via de huid in het bloed van deze wezens. Deze ademhalingsmethode kan het lichaam alleen van het benodigde gas voorzien als de kikker in winterslaap is. Een uitzondering vormen een aantal soorten staartloze amfibieën, waarvan het lichaam uitsluitend door gasuitwisseling in de huid van zuurstof wordt voorzien. Een gewone Europese graskikker kan in de zomer door huidademhaling niet langer dan acht dagen overleven. Ze steekt haar hoofd uit het water en ademt lucht in om de toevoer van zuurstof in het bloed aan te vullen.
De behoefte van de kikkers aan een bepaalde omgevingstemperatuur kan ervoor zorgen dat ze aan het wateroppervlak blijven kleven. In het voorjaar en de zomer, wanneer vooral amfibieën actief zijn, worden de bovenste lagen van het water beter opgewarmd door de zonnestralen. Dit maakt het oppervlak van de reservoirs comfortabeler voor amfibieën. Van graskikkers is bekend dat ze overwinteren als de watertemperatuur daalt tot zes of tien graden. Meren gaan in winterslaap als de gemiddelde watertemperatuur daalt tot acht graden. Om te paaien kiezen kikkers ook de meest verwarmde delen van waterlichamen.
Insecten spelen een belangrijke rol bij het voeren van kikkers. Amfibieën die een landleven leiden, krijgen het grootste deel van hun voedsel op het land. Soorten die reservoirs als leefgebied hebben gekozen, jagen op insecten en steken hun kop boven het wateroppervlak uit. Tijdens het broedseizoen, dat kikkers in het water doorbrengen, doen amfibieën die op het land leven hetzelfde. De uitzondering zijn de soorten die zich op dit moment houden aan het zogenaamde "paringssnel" en niet eten.
