Op het eerste gezicht lijken deze twee grote katten inderdaad erg op elkaar. Zowel de luipaard als de cheeta zijn mooie, sierlijke roofdieren met een gevlekte huid. Zelden heeft iemand de kans om ze in de buurt te zien. Maar in feite behoren ze tot verschillende geslachten. De cheeta is de enige vertegenwoordiger van het geslacht van cheeta's en het luipaard is opgenomen in het geslacht van panters. Ze zijn behoorlijk verschillend in anatomische kenmerken en hebben ook verschillen in levensgewoonten en habitat.
Externe verschillen
Het meest opvallende verschil tussen deze twee katten is te zien aan hun gezicht - cheeta's hebben unieke zwarte traanstrepen die van de binnenste ooghoeken naar de neus lopen, terwijl luipaarden dat niet hebben. De vlekken op de huid van deze dieren zijn ook anders, als je goed kijkt. Het luipaardpatroon bestaat uit stippen verzameld in rozetten met een donkere achtergrond aan de binnenkant, terwijl de cheeta duidelijke donkere vlekken heeft die geen regelmatige ringpatronen vormen.
Ook verschillen deze katten in grootte: de cheeta is slank en sierlijk, heeft praktisch geen vetophopingen, alleen spieren. Het heeft een kleine kop en kleine, ronde oren. De massa van een volwassen jachtluipaard is gemiddeld ongeveer 50 kg, lichaamslengte - tot 140 cm met een lange staart. Het luipaard is massiever, het laat de aanwezigheid van overtollig vet toe als gevolg van natuurlijke luiheid, zijn lichaamslengte bereikt 250 cm, zijn gewicht is maximaal 70 kg. Cheeta's hebben langere poten, waardoor ze de erkende kampioen zijn in de ontwikkeling van snelheid bij landzoogdieren. Bovendien heeft hij eigenaardige klauwen - de cheeta is de enige vertegenwoordiger van de kattenfamilie, die ze niet naar binnen kan trekken.
Habitat
De cheeta wordt bedreigd met de grootste populaties in Namibië, Botswana, Kenia en Tanzania. Door misverstand, voordat de cheeta als gevaarlijk werd beschouwd voor vee en mensen en met alle middelen werd uitgeroeid. Luipaarden leven in Afrika, India, Centraal-Azië. Dit dier wordt zelden gevonden in ons land in de Transkaukasus, het Primorsky-gebied en in de bergen van Centraal-Azië. In Afrika leeft een aanzienlijk deel van de luipaarden in struikgewas van doornstruiken, die plaats maken voor cheeta-weiden.
levensstijl
De cheeta wordt beschouwd als een van de meest vreedzame grote katten. Ze vallen bijna nooit mensen aan, in tegenstelling tot luipaarden. In circussen komen leeuwen, tijgers en cheeta's vaker voor, en luipaarden komen uiterst zelden voor. Deze vrijheidslievende katten zijn wreed, wraakzuchtig en niet trainbaar. Afrikaanse jagers beschouwen het luipaard als het gevaarlijkste roofdier voor mensen.
De jachtluipaard jaagt ten koste van een ongelooflijke snelheid; hij kan in enkele seconden accelereren tot 115 km/u. Maar zo'n sprint vereist enorm veel energie en duurt niet lang - als de cheeta het slachtoffer niet snel kan inhalen, stopt hij met achtervolgen. Luipaarden jagen, wachten in een hinderlaag of sluipen zo dicht mogelijk bij hun prooi, waarna ze springen en hem wurgen. Luipaarden proberen hun prooi meestal hoger te slepen om de veiligheid te garanderen, maar cheeta's doen dat niet. Luipaarden hebben de neiging om in de schemering te jagen om onzichtbaar te zijn in hun hinderlaag. De cheeta jaagt het liefst overdag, dus het is makkelijker om het slachtoffer in te halen. Luipaarden zijn van nature solitair en jagen één voor één. Cheeta's kunnen heel goed in een kudde gaan jagen.
