Er is een enorme verscheidenheid aan dieren op aarde. Hun uiterlijk, voedingsgewoonten en vitale functies verbazen en soms schokken. Laten we er een paar bekijken.
Kolibrie. Deze kleine vogel, oorspronkelijk uit Amerika, is bij velen bekend, maar niet iedereen weet dat de grootte van individuen van verschillende soorten 8 tot 20 cm lang kan zijn. Maar zelfs als ze het lichaam van een "gewone" vogel hebben, verliezen deze dieren hun gewoonte niet. Tijdens de vlucht bewegen hun vleugels zo snel dat voor een persoon hun beweging opgaat in één doorlopend beeld. Kleine soorten kolibries kunnen fladderen als vlinders met een zwaai van 80-100 keer per seconde, terwijl grote soorten veel kleiner zijn, van 8 tot 10 keer.
Hun verbazingwekkende eigenschap is dat ze de enige vogels zijn die achteruit kunnen vliegen! Met dit alles kunnen ze tijdens de vlucht ongelooflijke pirouettes maken, in een snelle val hangen, abrupt de bewegingsrichting veranderen en nog veel meer.
Komondor. Dit is de naam van het Hongaarse hondenras. Ze leven overal, want het zijn huisdieren. Ze behoren tot verschillende herdershonden.
De eigenaardigheid van dit dier ligt in zijn wol, waarvan de lengte een meter bereikt, en de wol van dit ras kan niet worden gekamd. Naarmate het op het lichaam van de hond groeit, moet je een soort strengen vormen, zoals het weven van veters. Hierdoor kan de Komondor lijken op een enorme touwdweil. Ze onderscheiden zich ook door hun grote groei. De schofthoogte van een volwassen mannetje kan een meter bereiken.
Tapir. Het leeft in Zuid- en Midden-Amerika, evenals in Zuidoost-Azië, behoort tot de orde van paardachtigen, is een herbivoor.
Een interessant feit over dit dier is dat het een van de oudste zoogdieren is. De overblijfselen van tapirs werden 55 miljoen jaar geleden gevonden! Zelfs zijn uiterlijk, misschien niet helemaal opmerkelijk, spreekt van zijn langdurige afkomst - een onopvallend uiterlijk, een primitieve lichaamsbouw. Het was pas later, in het evolutieproces, dat er neushoorns en paarden uit konden voortkomen. De voorouder zelf kon echter overleven. Een ander interessant punt is dat zijn voorpoten viertenig zijn en zijn achterpoten drietenig. Op de vingers zitten kleine hoeven die hem helpen bewegen.
Tapirs zijn vrij grote dieren, sommige soorten kunnen wel 2 meter lang en 1 meter hoog worden.
Sterneus. Insectenetend zoogdier van de molfamilie. Inderdaad, het is praktisch niet anders dan gewone moedervlekken. Alleen met je ongewone neus. Rond zijn luchtwegen bevinden zich ongeveer 22 "stralen", sensorische processen van de huid. Wanneer de sterneus op zoek is naar voedsel, worden ze naar voren en opzij gericht. Wanneer hij absorbeert wat hij vindt (bovendien houdt hij het voedsel vast met zijn poten!), Dan verzamelen alle processen zich op een hoop.
Axolotl. Schijnbaar onopvallende soorten amfibieën. Een opmerkelijk feit - deze wezens evolueren niet en blijven constant in de vorm van een kikkervisje! In zeldzame uitzonderlijke gevallen moeten ze nog steeds hun kieuwen verliezen (zes mooie donzige "twijgen" aan de zijkanten van de kop) en met behulp van longademhaling naar het wateroppervlak komen. Ze leerden zelfs om zich voort te planten tijdens het evolutieproces en bleven kikkervisjes. De geschatte lengte van hun lichaam kan oplopen tot 30 cm.
Wetenschappers brachten ze kunstmatig in de staat van een volwassene en de axolotl bestond normaal. In de natuur blijft het echter in de staat van een larve. Blijkbaar hoeft hij gewoon geen "volwassene" te worden.
Mengen. Een geweldig dier dat in de zeeën leeft. Hij kan tot 80 cm lang worden en is een soort professionele visdoder.
Overdag slapen de mixins, gravend in het slib, en 's nachts gaan ze op jacht. In netten gevangen vissen of door ziekte verzwakte zeedieren kunnen hun prooi worden. Kortom, ze dringen door de kieuwen in de vis, scheiden dan slijm af, dat het ademhalingsorgaan van het dier blokkeert, en eten hun prooi van binnenuit. Vissers kunnen in hun netten ofwel prooien vinden, waarvan alleen huid en botten over zijn, ofwel vissen, waarin 1 tot 100 mixines kunnen zitten.
De echte zeemoordenaar leeft niet in gevangenschap. Wetenschappers probeerden ze in een aquarium te houden, maar de mixins stierven omdat ze vroeger onder zeer sterke druk in de diepten van de oceaan leefden.
Narwal. Denk je dat eenhoorns niet bestaan? Hoe ze bestaan! Alleen moet je ze niet op de grond zoeken, maar onder water. Om precies te zijn, in de Noordelijke IJszee en in de Noord-Atlantische Oceaan.
Narwallen zijn zeezoogdieren van de eenhoornfamilie. Uiterlijk lijken ze op beluga. Het enige verschil met hen zijn mannen. Ze hebben een zeer grote, tot drie meter lange slagtand, die naar voren uitsteekt. Deze slagtand is een sterk ontwikkelde linker voorsnijtand, het gewicht kan oplopen tot 10 kg. Zijn vorm is ook opmerkelijk, zoals een echte eenhoornhoorn, deze gedraaide slagtand.
Het meest interessante is dat de juiste voorste snijtand bij mannen niet is ontwikkeld en verborgen is in het tandvlees, en bij vrouwen zijn er helemaal geen slagtanden.
De aanwezigheid van dergelijke "wapens" en narwallen is onduidelijk. Ze gebruiken het niet bij het breken van ijs, niet bij het vechten voor een vrouwtje. Het is heel goed mogelijk dat hij voor hen als een "barometer" dient.
Laat vissen vallen. Erg grappige vis op het eerste gezicht. Hoewel, wat maakt je aan het lachen? Haar vormeloze lichaam? Het is dus te wijten aan het feit dat deze vis geen spieren heeft.
De dropfish leeft diep in de oceaanbodem. Onder grote druk kreeg deze soort in de loop van de evolutie een geleiachtige lichaamsvorm en kleine ogen. Ze geeft niet veel om eten, ze eet alles wat langs haar heen zwemt, voornamelijk kleine kreeftachtigen en plankton.
Natuurlijk zijn dit niet allemaal geweldige dieren. Er zijn er enorm veel: grotscolopendra, zee-onderwaterkrabben, vissen met transparante lichamen en glazen kikkers, verbazingwekkende tropische libellen en gigantische vlinders, je kunt ze niet allemaal opnoemen. En wat het meest interessant is - wetenschappers hebben nog niet veel soorten ontdekt, en dit gebeurt bijna elke dag.
