Er zijn meer dan 7000 soorten ciliaten, maar de meest bekende is de ciliaatschoen. Al deze eencellige organismen zijn bedekt met trilhaartjes. De meeste leven in zout of zoet water, maar sommige soorten nestelen zich in de maag van herkauwers, waardoor de vertering van vezels wordt vergemakkelijkt.
instructies:
Stap 1
Infusoria-schoen is een snelzwemmende protozoa met een lengte van 0,1-0,3 mm. Ze leeft in reservoirs met vervuild water en haar lichaam, bedekt met longitudinale rijen korte trilhaartjes, lijkt op een kleine schoen. Door de dichte buitenlaag van het cytoplasma behoudt de ciliaat een constante vorm.
Stap 2
Talrijke trilharen van ciliaten zijn qua structuur vergelijkbaar met de flagella van groene euglena en volvox. Met behulp van hun golfachtige bewegingen beweegt de schoen met de voorkant naar voren in de waterkolom.
Stap 3
Eencellige dieren die bewegen met behulp van trilharen worden geclassificeerd als ciliaten. Voor het eerst werden dergelijke protozoa gevonden in water doordrenkt met kruiden. Het woord "infusum" zelf, waar de naam ciliaten vandaan komt, betekent "tinctuur".
Stap 4
Van de voorkant van het lichaam tot het midden van de schoen heeft het een groef met langere trilhaartjes. Aan het achterste uiteinde bevindt zich een mondopening, die doorgaat met een buisvormige keelholte. De trilhaartjes van de groef bewegen continu en "drijven" water en voedseldeeltjes naar de mond van het dier. Het hoofdvoedsel van ciliaten is bacteriën.
Stap 5
In het cytoplasma van de schoen wordt rond de bacterie een spijsverteringsvacuole gevormd, die het voedseldeeltje verteert door er spijsverteringssap in af te geven. Net als andere protozoa, bijvoorbeeld amoebe, is het cytoplasma van de ciliaat constant in beweging.
Stap 6
Met de stroom van het cytoplasma verspreidt de spijsverteringsvacuole, die zich losmaakt van de keelholte, door het lichaam van de ciliaatschoen, wat bijdraagt aan de uniforme opname van voedingsstoffen. Onverteerde voedselresten komen naar buiten door het poeder van de eencellige.
Stap 7
De afgifte van schadelijke stofwisselingsproducten in ciliaten vindt plaats met behulp van twee contractiele vacuolen. Een van hen bevindt zich aan de voorkant, de andere aan de achterkant. Afwisselend samentrekkend met een interval van 20-25 seconden, stoten ze overtollig water uit met onnodige stoffen, die worden verzameld in de vacuole van de schoen langs de adductoren.
Stap 8
In het cytoplasma van de eenvoudigste zijn er twee kernen - klein en groot. De hoofdrol bij de voortplanting wordt toegewezen aan de kleine kern en de grote reguleert de processen van voeding, uitscheiding en beweging.
Stap 9
De ciliaat reproduceert, net als de amoebe, door het lichaam in tweeën te delen. Bovendien deelt eerst de kleine kern zich, dan de grote, en pas daarna wordt het cytoplasma omgetrokken. In elk van de twee jonge schoenen blijft één contractiele vacuole over en groeien de tweede vacuole en het tubulussysteem opnieuw. Jonge ciliaten voeden zich en groeien, en na een dag wordt de deling herhaald.
Stap 10
Ciliaten hebben primitieve prikkelbaarheid. Dit kan worden opgespoord in experimenten met de toevoeging van een zoutkristal en een infusie met bacteriën aan het water. In het eerste geval zullen de dieren proberen weg te zwemmen van de zoutoplossing die schadelijk voor hen is, in het tweede geval zullen ze zich juist verzamelen rond hun favoriete voedsel.
