Het thuisland van Alabai is Centraal-Azië. Dit hondenras is al sinds de oudheid bekend in Afghanistan, Turkmenistan, Kirgizië. Deze honden zijn bewakers, bewaken menselijke eigendommen, hun territorium en worden ook gebruikt om kuddes schapen te beschermen.
instructies:
Stap 1
In feite bestaat er niet zo'n ras als Alabai, dit is een titel die ooit werd ontvangen door een Centraal-Aziatische herdershond in Turkmenistan in hondengevechten. Het waren deze honden die later begonnen te kruisen met andere rassen, met mastiffs, Rottweilers, omdat mensen een vechthond wilden maken. Daarna begon Alabai te verschijnen, waarover ze nu veel schrijven en praten.
Echte mannetjes van de Centraal-Aziatische herdershond bij de schoft bereiken 70 - 75 centimeter, teven 60 - 65. Ze wegen gemiddeld 80 kilogram. Maar deze honden zijn compact, mager, hebben een goed uithoudingsvermogen en pretentieloosheid. In Centraal-Azië voeren herders ze helemaal niet en eten ze het roofdier dat de honden krijgen.
Stap 2
Tegenwoordig zijn witte Alabai in zwang, tenminste veel mensen kopen zulke puppy's, maar dit is niet hun echte kleur. Bijna alle witte Alabai zijn kunstmatig gefokt. De kleur die inherent is aan de Centraal-Aziatische herdershond is zwart, grijs, bruin, fawn. En ook rood, gevlekt, gestroomd of gespikkeld. Combinaties van wit en bruin, wit en zwart en andere kleuren zijn mogelijk.
Het hoofd van de puppy is enorm, breed en heeft een plat voorhoofd. De overgang naar de snuit vanaf het voorhoofd is niet erg uitgesproken. De neus is groot, meestal zwart of bruin. De ogen zijn meestal donker, rond, ver uit elkaar. De oren zijn klein, laag aangezet en driehoekig van vorm. Meestal worden ze gestopt.
Het lichaam van de hond is krachtig, de nek is kort, de borst is breed en diep. De rug is recht, breed en sterk. De buik van het dier is licht opgetrokken, de croupe is breed en gespierd. De poten zijn sterk, de botten zijn zeer sterk, ovaal en compact. De staart van een hond is meestal gecoupeerd, dieren houden hem laag. De vacht is grof, recht en hard. Er is een dikke ondervacht.
Stap 3
Bij het kiezen van een hond moet men allereerst niet naar de pup zelf kijken, maar naar zijn ouders, hoe adequaat ze zijn. Er moet aandacht worden besteed aan hun werkkwaliteiten. Waren ze echt aan het werk of zaten ze in een openluchtkooi, en zijn ze alleen showhonden.
Real Alabai is moedig en vastberaden. Ze hebben een rustige relatie met mensen, vallen geen persoon aan. Als er een vreemdeling verschijnt op het gebied dat wordt bewaakt door de Alabai, zal het dier de persoon niet gooien en bijten, het zal hem gewoon in een hoek drijven en wachten tot de eigenaar komt. Als de dief wegrent, zullen de Alabai hem niet achtervolgen.
Stap 4
De grote honden die tegenwoordig door veel fokkers worden verkocht, sterven vroeg en zijn vatbaar voor gewrichtsproblemen. De hond zelf is krachtig, maar zijn poten kunnen het gewicht van zijn eigen lichaam niet dragen. Velen houden haar aan vitamines, dus dit is geen volledig natuurlijke hond.
Heel lang hebben veel fokkers in Oekraïne en Rusland dit ras verwend. In Chelyabinsk bijvoorbeeld werd een Alabay teef gedekt door een Zuid-Afrikaanse Boerboel. Je kunt je voorstellen wat voor soort puppy's er zijn geworden. Alabai, die door mensen is gefokt, heeft constant problemen met hun benen, ze hebben dysplasie en enkele andere defecten.
