Een echte Yorkie moet oren hebben. Maar het komt voor dat de oren van deze grappige honden te laat opstaan of als ze eenmaal opstaan, tijdens de verandering, vallen de tanden weer. Dit komt door een gebrek aan calcium in het lichaam, hij is het die verantwoordelijk is voor staande oren. Er zijn verschillende manieren om de situatie te verhelpen.
instructies:
Stap 1
U kunt handelen door middel van voedsel: geef de hond elke dag een beetje eetbare gelatine, op de punt van een mes. Het helpt de oren om op te staan. Er zijn verschillende preparaten te koop voor de sterkte van botten en kraakbeenweefsel. Je kunt dure Gelabon kopen en toevoegen aan het voer van je hond. Maar met dit medicijn moet u voorzichtiger zijn, strikt de dosering in acht nemen, want als er te veel calcium in het lichaam is, kan de verandering van melktanden naar echte tanden worden uitgesteld. Het medicijn Stride + helpt ook, het wordt ook verkocht in dierenwinkels.
Stap 2
Een andere manier om je oren in te stellen is door ze vast te lijmen. Je moet beide oren lijmen, zelfs als er een staat. De eerste manier is om de oren in de vorm van een kroon te lijmen. Het is noodzakelijk om twee stukken van het gips af te snijden, een dunne stok ertussen langs de lengte van het oor te lijmen. Dan moet je de hoeken van het gips afsnijden en deze vanaf de basis aan de binnenkant van het oor lijmen. Je kunt de pleister bevochtigen met benzine, dan blijft hij steviger zitten. Bij het wassen en knippen moeten de oren gelijmd worden, maar dan meteen weer verlijmd tot ze omvallen. U kunt de Duitse pleister OMNIPOR gebruiken, het is handig, gemaakt van papier, dus het veroorzaakt geen luieruitslag. Bovendien is het op een haspel gewikkeld, het heeft een goede breedte - 2 cm. Het is noodzakelijk om de pleister met zonnebloemolie te verwijderen om de oren van de hond niet te verwonden.
Stap 3
Als bijna alles in orde is met de oren en ze maar een beetje hangen, kun je kleine ovalen uit het gips snijden en deze op de oren aan de binnenkant plakken. Het is alleen nodig om de lijn aan de binnenkant van het oor, waarop de breuk zich bevindt, te bedekken met een pleister. Het is beter om ovalen niet één voor één op het oor te plakken, maar twee of zelfs drie.
