De Russische taal is poëtisch, divers en welsprekend. Soms zijn er veel scheldwoorden om hetzelfde concept aan te duiden, en soortgelijke woorden kunnen totaal verschillende betekenissen hebben. Weet je bijvoorbeeld hoe een ezel verschilt van een ezel?
Het is vrij eenvoudig. Een ezel is een gedomesticeerde ezel en een ezel kan zowel een gedomesticeerd "huisdier" als zijn wilde broer worden genoemd. Kortom, het enige verschil is waar deze woorden wortel hebben geschoten.
Oorsprong van concepten
In het oude Rome werden kleine lastdieren Asinus genoemd. Door de eeuwen heen is het woord getransformeerd in een voor ons meer bekende "ezel", en deze naam is blijven hangen bij dieren in de wetenschap, om het type dier en in het huishouden aan te duiden.
Maar het woord "ezel" kwam in onze spraak uit de Turkse talen van de 16e eeuw. In het Midden-Oosten waren deze winterharde paarden met korte benen ook gebruikelijk, in staat om dagenlang een zware last, een kar of een persoon te slepen.
In het educatieve kinderboek "The World of Animals" Sitnikov V. P. legt uit dat ezels de naam zijn voor gedomesticeerde mannelijke ezels, terwijl er voor vrouwtjes geen aparte naam is - ezels en allen die soms "ezels" worden genoemd.
Algemene informatie
Een huisezel of ezel is een zoogdier met een levensverwachting van 20-30 jaar. De voorouders van de ezel waren de voorouders van zebra's en paarden. Het broedseizoen vindt plaats in de late lente - vroege zomer, en de zwangerschap duurt gemiddeld een jaar, soms plus een maand. Een ezel baart 1-2 jongen.
De ezel wordt "volwassen", dat wil zeggen, klaar voor hard werken, op de leeftijd van twee, maar het is onmogelijk om de ezel met de gewichten van de ezel te laden totdat deze drie jaar oud is, om de ezel niet te vervormen nog breekbare rug. Schofthoogte - 90-160 cm, afhankelijk van het ras. De grootste zijn vertegenwoordigers van de rassen Puatus en Catalaans. De kleur hangt ook af van het ras - de ezel kan wit, grijs, rood, bijna zwart, bruin en andere zijn.
De voordelen van een ontspannen koppige ezel boven een paard zijn duidelijk - hij kan een gewicht dragen dat zijn eigen gewicht overtreft, bijna de klok rond werken, zonder angst om over bergpaden te waden en voor een zeer lange tijd zonder water en voedsel, waarin het is veel bescheidener dan welke merrie dan ook.
Andere namen
Er zijn veel andere namen voor een klein koppig dier dat sinds de 15e eeuw voor Christus hard heeft gewerkt voor mensen - kulan, muilezel, muilezel, mashtak. Maar ze komen niet allemaal overeen met een ezel. Weinig mensen weten dat een ezel in staat is om met een paard te kruisen, hoewel de nakomelingen steriel zijn.
Een muilezel, zoals een hinnie, is het resultaat van zo'n alliantie, een sterk paard, dat een iets grotere hoogte heeft aangenomen dan die van gewone ezels en zijn uithoudingsvermogen. Er bestaat een misvatting dat een muilezel een gecastreerde ezel is, maar dat is niet zo. Een muilezel is, net als een muilezel, niet echt een ezel, het is gewoon een kruising tussen een paard en een ezel, niet in staat om nakomelingen te krijgen.
Kulan - dit is de naam van een soort uit de "paardenfamilie", die veel gemeen heeft met de ezel. Maar in feite is dit een ander dier, hoewel gemeenschappelijke voorouders gemeen hebben met de ezel.
De kulan ziet er anders uit, komt veel voor in de met gras begroeide steppen van Azië en is nooit getemd, behalve in geïsoleerde gevallen. Alle ezels in dienst van de mens zijn getemde ezels uit Afrika.
Mashtak - dit woord kwam uit de Kazachse taal en betekent een klein, gedrongen, sterk paard. En ook schertsend noemden ze hurkzitters, stoere mannen met een somber karakter.
Een beetje geschiedenis
Voor het eerst verschijnt informatie over ezels in historische documenten rond de 15e eeuw voor Christus. Nubische ezels werden gebruikt om goederen te vervoeren in de Nijldelta, informatie over kleine lastdieren staat ook op de tabletten van Mesopotamië. De voorlopers van de Romeinse beschaving, de Etrusken, noemen ook ezels. In het oude Egypte was de ezel het symbolische dier van de god Set.
De mythen van het oude Griekenland zijn letterlijk gevuld met ezels, en deze dieren werden beschouwd als een toonbeeld van koppigheid en moed. Het verschil tussen het Griekse beeld van de ezel en zijn symboliek tijdens het Romeinse Rijk is bijna kardinaal. In Rome wordt de ezel het embleem van lust, hebzucht en domheid, en de eerste karikaturen van het jonge christendom beelden gekruisigde ezels uit.
Trouwens, er is een ironische Romeinse roman in 11 boeken, geschreven door Apuleius, genaamd "Metamorphoses" (of "Golden Donkey"), waar de ezel, of liever, de hoofdrolspeler Lucius, veranderd in een ezel, het centrale personage wordt van het verhaal. En hij draaide zich om vanwege de overvloedige sensuele genoegens (in detail beschreven op de pagina's van de roman) en verleidingen van het leven, die hem in een "beestachtige" staat brachten.
Onder het mom van een dier valt een man in dienst van verschillende eigenaren, werkt vermoeiend, lijdt honger en ziet het leven van verschillende lagen van de samenleving van binnenuit, overal waar hij een achteruitgang van de moraal waarneemt. U kunt over dit oude werk lezen op Wikipedia.
In de mythologie krijgt koning Midas ezelsoren als straf, lange oren maken deel uit van een narrenmuts. Ezels hielpen Dionysus in zijn gigantomachie, ze werden geofferd aan de oorlogsgod Ares, Silenus reed op een ezel en de reus Typhon ontsnapte aan de toorn van de goden. Kortom, in de oude beschaving was de bekende ezel een bekende figuur en werd hij actief gebruikt in kunst, economie en zelfs in oorlogen. Trouwens, de onvergelijkbare Cleopatra maakte haar baden van ezelinnenmelk.
In het christendom wordt de ezel een symbool van bescheidenheid, geduld, nederigheid en armoede. Het was op de ezel dat Maria naar Bethlehem reisde, en Christus kwam Jeruzalem binnen, de hoofdstad van Israël - dit is een onbetwistbaar historisch feit.
In verschillende religies personifieert de ezel verschillende kwaliteiten - in het jodendom is het een symbool van koppigheid, in het boeddhisme is het de belichaming van ascese en vernedering, de ezel wordt in de Koran genoemd als een symbool van domme lafheid. Bovendien verbiedt de islam het eten van vlees van gedomesticeerde ezels, maar wilde ezels zijn toegestaan.
In Rusland was er in de 17e eeuw een kerktraditie - een paasomweg door de patriarch van Moskou op een ezel. Dit dier werd geassocieerd met Palmzondag en Nicholas the Wonderworker. Niettemin kwam de huisezel veel vaker voor in Azië, en het was daar dat het koppig een ezel werd genoemd, waarop de padishah zelf niet minachtte om te rijden.
Het beroemde folkloristische personage Khoja Nasreddin, de held van een hele culturele laag sprookjes, gelijkenissen, gezegden, humoristische verhalen en anekdotes uit het Oosten, verscheen overal rijdend op zijn geliefde ezel, dus hij wordt afgebeeld in de vorm van talloze monumenten - een lachende man rijdt op een ezel.
Als zwerver en vrijdenker is hij op de een of andere manier aanwezig in de cultuur van Turkije, China, in de Arabische, Perzische, Kaukasische, Balkan- en Centraal-Aziatische literatuur. En hij wordt altijd afgebeeld op een ezel, die vaak de hoofdpersoon wordt in verhalen over Hodge.
Tegenwoordige tijd
In de Middeleeuwen verspreidde de ezel zich door heel Europa en begon te dienen voor vlees, huid, melk, en het was ezelsvel dat als het beste werd beschouwd voor drums en de productie van perkament. Maar voor transport waren paarden al in volle gang - vanwege het grotere draagvermogen en de snelheid.
Maar een kleine, koppige en sterke ezel wordt vandaag de dag nog steeds veel gebruikt bij menselijke activiteiten, overal waar mensen en omstandigheden zijn om deze nogal warmteminnende dieren te houden. Kaukasus, Azië, China, Korea - bijna overal in het huishouden is er een kleine hardwerkende ezel.
Ezelvlees wordt actief gebruikt bij het koken van Korea, China, de Komi-republiek, Centraal-Azië. Het is voedzamer dan rundvlees, rijker aan voedingsstoffen en geeft de fijnproever natuurlijk honderd procent koppigheid bij het bereiken van hun doelen. Toegegeven, de bereiding van ezelvlees is nogal grillig - het moet lang worden geweekt om een specifiek aroma te verwijderen en dan lang koken zodat het vlees zacht wordt.
In China is de ezel een waardevol dier dat niet alleen voor de boeren werkt en een grote plaats inneemt in de keuken, maar ook wordt gebruikt om euzyao te verkrijgen. Het is een speciale chocoladeachtige substantie gemaakt van ezelhuid die wordt gebruikt bij de productie van schoonheidsproducten en medicijnen. Helaas zijn de woorden "ezel" en "ezel" tegenwoordig zeer onflatteuze scheldwoorden die worden toegepast op domme, hebzuchtige en slechte mensen, maar deze kleine, koppige en slimme werker, die eeuwenlang voor mensen heeft gewerkt, verdient zo'n houding nauwelijks.
