Van de uil is bekend dat hij goed nachtzicht heeft. Maar hoe goed ze hoort en hoe haar gehoor haar helpt navigeren, weet niet iedereen. Het blijkt dat een scherp gehoor voor een uil niet minder belangrijk is dan een goed gezichtsvermogen!
Uil: kenmerken van de jacht
Uilen en oehoe's zijn niet de enige vogels die 's nachts foerageren. Eenden, nachtzwaluwen, sommige steltlopers jagen 's nachts, en elk van deze vogels heeft een mechanisme waarmee je in het donker een prooi kunt vinden, niet alleen op zicht, maar op zijn eigen manier debugt. Eenden worden bijvoorbeeld geholpen door hun reukvermogen en een uil wordt geholpen door een scherp gehoor. Als deze vogel voor de jacht grotendeels afhankelijk was van het zicht, zou hij vaak hongerig blijven - bijvoorbeeld op maanloze of bewolkte nachten. Inderdaad, in absolute duisternis kan niemand zien, zelfs geen uil.
Het is experimenteel bewezen dat een uil geen prooi kan vangen die in het donker beweegt als hij zijn karakteristieke geluid niet hoort. Een muis die in een donkere kamer rent op een oppervlak dat voetstappen overstemt, blijft onzichtbaar voor de vogel. Maar om voedsel te zoeken, uitsluitend geleid door geluid, kan een uil gewoon, wat wordt bewezen door gevallen van overleving in de natuur van absoluut blinde uilen. Dankzij het scherpste gehoor kan de uil ook nauwkeurig de beweging van muizen onder de sneeuw volgen en ze gemakkelijk vangen.
Waarom jaagt de uil dan niet overdag met zijn gehoor? In feite ziet deze vogel, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, overdag vrij goed. Alleen heeft hij 's nachts enig voordeel ten opzichte van zijn prooi, die niet zo goed is in navigeren in het donker. Daarom slaapt de uil overdag het liefst uit na de "nachtdienst" in een afgelegen hoekje waar hij niet gestoord zal worden.
Verschillen in het gehoororgaan van een uil
Het gehoororgaan van de uil is uniek. Geen enkele andere vogel heeft een soortgelijk apparaat. Met behulp van huidplooien rond de gehooropening van een uil ontstaat een soort oorschelp, en veren die op een speciale manier groeien, creëren zoiets als een hoorn. Bovendien bosjes veren die op oren lijken, waarvoor een van de soorten uilen de bijnaam "oren" kreeg. het heeft er gewoon niets mee te maken. Het gehoor wordt versterkt door de veren die de "gezichtsschijf" van de uil omringen. Vanwege de eigenaardigheden van de locatie van deze veren, hoort de uil de geluiden die erachter worden gehoord beter. Maar dit levert voor haar geen ongemak op, aangezien de uil zijn kop bijna 180 graden kan draaien.
Een ander kenmerk van de "oren" van een uil is hun asymmetrie. De assen van de gehooropeningen kunnen onder verschillende hoeken worden geplaatst en in verschillende richtingen divergeren, waardoor uilen de locatie van de geluidsbron nauwkeuriger kunnen vastleggen. Het is hiervoor dat uilen hun hoofd zo amusant naar één kant kantelen en het in verschillende hoeken draaien.
Bovendien zorgt een vergroot trommelvlies, een oppervlakte van ongeveer 50 vierkante millimeter, voor een uil met een scherp gehoor. Voor een kip is dat bijvoorbeeld de helft. Het trommelvlies van een uil heeft ook een tentvormige uitstulping, wat de gevoeligheid nog verder vergroot. Maar de externe structuur van de gehoororganen is niet alles wat de uil tot een ideale nachtjager maakt, omdat zelfs zijn gehoorzenuwen veel complexer en beter ontwikkeld zijn dan die van andere vogels.
Dus de bekende metafoor "doof als Tererev" kan worden tegengesteld aan de uitdrukking "hoort als een uil". Maar in dit opzicht moet je uilen niet benijden: zo'n acuut gehoor kan een persoon ongemak bezorgen. Voor een succesvol en bevredigend leven hoeven mensen niet te horen hoe muizen door de sneeuw rennen!
