Vertegenwoordigers van de klasse van schaaldieren bewonen reservoirs uitsluitend met schoon en zoet water. Dat is de reden waarom rivierkreeften stilzwijgende "biologische indicatoren" zijn geworden: door hun aanwezigheid of afwezigheid in een bepaald waterlichaam kan men de mate van milieuvervuiling bepalen.
Waar leven rivierkreeften?
Kankers zijn onderwaterbewoners die speciale levensomstandigheden nodig hebben. Het feit is dat ze alleen in zoetwaterlichamen leven (zout zeewater past niet bij hen). Bovendien tolereren deze wezens geen verhoogde zuurgraad en zijn ze pijnlijk vatbaar voor milieuvervuiling.
Rivierkreeften leven voornamelijk in stuwmeren met een harde bodem. Ze zullen geen stuwmeren met een zanderige of te modderige bodem bewonen. De meest optimale habitat voor de meeste rivierkreeften is een stuwmeer met een rotsbodem. Daarin verschuilen rivierkreeften zich onder drijfhout, onder stenen, in kusthellingen en uitspoelingen. Maar dit zijn allemaal tijdelijke onderkomens. Hun permanente schuilplaats is holen die onder water zijn gegraven in de buurt van de kust.
Waar en hoe overwinteren rivierkreeften?
Rivierkreeften brengen de winter door op plaatsen waar ze permanent zijn geregistreerd, d.w.z. waar ze wonen. In de late herfst proberen deze onderwaterbewoners zo diep mogelijk af te dalen, aangezien het water in de winter warmer is dan aan de oppervlakte. Warm houden in de winter is een van de belangrijkste taken van alle schaaldieren. Het feit is dat rivierkreeften, in tegenstelling tot amfibiekikkers, niet in anabiose vallen (tijdelijke gevoelloosheid van het lichaam), waardoor amfibieën koud weer kunnen doorstaan door alle processen in het lichaam te vertragen.
Mannelijke rivierkreeften brengen het leeuwendeel van de tijd (tot 20 uur per dag) in hun holen half slapend door. Hun gaten doen enigszins denken aan de woningen van mensen: het gat heeft een gang, waarvan de lengte 3 meter kan bereiken, en verschillende takken. Een van deze takken is een soort "rustruimte" van rivierkreeften. In de rest van de "kamers" houden ze voorraden van dit of dat voedsel.
Tijdens de wakkere uren komen rivierkreeften uit hun holen op zoek naar voedsel. Ze dwalen over de bodem en knabbelen algen of vangen kleine dieren. Over het algemeen zijn schaaldieren alleseters. Ze kunnen zowel plantaardig als dierlijk voedsel eten: rot vlees, wormen, kevers. Deze wezens kunnen gerust de verplegers van reservoirs worden genoemd, omdat ze de omgeving ontdoen van rot en rotte lijken van kleine dieren door ze op te eten.
Passief winterleven is alleen typisch voor mannelijke rivierkreeften. Hun vrouwtjes daarentegen moeten in deze periode voor hun nakomelingen zorgen. Feit is dat in oktober, na de karakteristieke herfstparing, tot 200 bevruchte eieren aan het achterlijf van de vrouwtjes worden vastgemaakt. Vanaf dat moment moeten vrouwelijke rivierkreeften goed op deze eieren letten: zorg ervoor dat ze regelmatig worden gewassen met water, dat ze niet dichtslibben en niet vervuild raken.
De eieren worden precies 8 maanden door vrouwtjes uitgebroed. Al die tijd hebben toekomstige nakomelingen verantwoorde zorg en meer aandacht nodig. Daarom moeten vrouwtjes in de winter regelmatig langs de bodem lopen. Anders zullen toekomstige schaaldieren gewoon sterven. Als de zorg voor het nageslacht gewetensvol wordt gedaan, worden in mei schaarse schaaldieren geboren.
