Walvissen worden geclassificeerd als walvisachtigen, die dolfijnen en bruinvissen niet omvatten. Uit de Griekse taal wordt de naam "walvis" vertaald als "zeemonster". Walvissen zijn geen vissen, het zijn zoogdieren die hun jongen voeden met melk.
Walvissen leven niet alleen in warme wateren. Ze voelen zich redelijk comfortabel in koude omstandigheden. Ze hebben een overvloed aan lichaamsvet en, vreemd genoeg, is er haar op het lichaam.
Wetenschappers verdelen alle walvisachtigen in drie groepen:
- oude walvissen; als volledig uitgestorven beschouwd;
- snor; zoals de naam al aangeeft, hebben deze walvissen snorharen;
- tandwalvissen, wiens dieet voornamelijk bestaat uit inktvissen en grote vissen.
Interessant feit: een walvis kan meer dan 10 maanden zonder voedsel overleven. Bovendien kan hij ongeveer 3 maanden achter elkaar niet slapen. Tijdens het slapen bij walvissen is een deel van de hersenen constant actief. Hierdoor kunnen reusachtige zoogdieren, half slapend, zo nu en dan naar de oppervlakte komen om lucht te happen.
Het is merkwaardig dat deze zeedieren zo'n hoeveelheid zuurstof (ongeveer 2000 liter) in één ademtocht opnemen, waardoor ze 2-3 uur rustig onder water kunnen zijn. Walvissen ademen niet met hun mond of neus, maar met een blaasgat achter de kop. En alleen Groenlandse walvissen, uitademend, werpen een krachtige stroom water op, waarvan de hoogte 6 meter kan zijn.
De meest gigantische vertegenwoordiger van walvisachtigen wordt beschouwd als een blauwe (blauwe) vinvis. Het maximale gewicht is 160 ton en de lichaamslengte kan 30-40 meter bedragen. Bovendien zijn vrouwtjes altijd groter en massiever dan mannetjes.
Welpen van walvisachtigen, die ter wereld worden geboren, kunnen een lichaamslengte hebben van maximaal 8-9 meter. Ze consumeren meer dan 300 liter moedermelk per dag. Een volwassen persoon verbruikt tot 8 miljoen calorieën per dag. Interessant feit: walvissen drinken geen zee- of ander water. Ze halen vocht uitsluitend uit het voedsel dat ze eten.
Volgens gemiddelde schattingen zit er ongeveer 8000 liter bloed in het lichaam van een zeedier. Deze blauwe vinvissen hebben een enorm hart, het gewicht kan een hele ton bereiken. En hun tong weegt minstens 4 ton. Het oppervlak biedt gemakkelijk plaats aan 60-80 personen.
Walvissen hebben geen stembanden. Dit weerhoudt hen er echter niet van om helemaal te zingen. Sommige walvisachtigen maken geluiden zo laag dat mensen ze niet kunnen horen.
Walvissen hebben ook geen oren. Ze herkennen geluiden met hun gevoelige onderkaak. Deze reuzen die in de waterkolom leven, hebben een extreem slecht gezichtsvermogen. Wanneer de walvis diep gaat, beginnen er zeer vette tranen uit zijn kleine ogen te stromen. Ze beschermen de ogen tegen de overvloed aan zeezout en verbeteren het zicht van het zoogdier enigszins.
Walvissen zijn volledig geurloos. Bovendien hebben ze geen ontwikkeld smaakgevoel.
De gemiddelde diepte tot waar het dier kan afdalen is 3-4 kilometer. Op dit moment begint het enorme hart van de walvis langzamer te kloppen. Het voert niet meer dan 10 slagen per minuut uit.
Dieren die deel uitmaken van de orde van walvisachtigen hebben een verschillende levensduur. Sommige soorten kunnen wel 100 jaar of langer leven.
Nog een onverwacht en merkwaardig feit over walvissen: elk individu heeft een unieke staart. Het is net zo uniek als een menselijke vingerafdruk. Bovendien speelt de staart voor walvissen een belangrijke rol: met behulp hiervan kunnen zoogdieren zich in het water bewegen zonder de hulp van vinnen.
Wetenschappers geloven dat de naaste verwant van walvisachtigen het nijlpaard is. Meer dan 50 miljoen jaar geleden verlieten de voorouders van levende walvissen het land en het water in.
