De gezichtsuitdrukkingen van het menselijk gezicht helpen om hun emoties nauwkeuriger uit te drukken, dat wil zeggen, een directe relatie met wat er gebeurt, niet geassocieerd met het intellectuele begrip ervan. Bij dieren zijn mimische spieren minder ontwikkeld, maar niet volledig afwezig.
Het leren lezen van gezichtsuitdrukkingen bij mensen gebeurt gedurende het hele leven. Natuurlijk is de periode van de vroege kinderjaren verantwoordelijk voor de meest intensieve assimilatie van de betekenissen van bepaalde nabootsende tekens.
Mensen zijn in staat om de emoties op de gezichten van hun gesprekspartners of tegenstanders op verschillende manieren vast te leggen. Dit wordt verder bemoeilijkt door het feit dat de persoon in staat is om op dezelfde manier te liegen als de tong liegt.
Sommigen kunnen de emoties van dieren begrijpen, hoewel deze "kunst" veel moeilijker is.
Dierlijke gezichtsuitdrukkingen
De spieren die verantwoordelijk zijn voor gezichtsuitdrukkingen ontwikkelden zich en werden complexer bij de mens, samen met de ontwikkeling van spraak, terwijl ze bij honden en katten op hetzelfde niveau bleven als enkele miljoenen jaren geleden.
Hogere primaten staan dichter bij de mens op de evolutionaire ladder, daarom zijn hun gezichtsuitdrukkingen veel complexer en diverser dan de gezichtsuitdrukkingen van vertegenwoordigers van de katten- en hondenfamilies. Dit betekent echter niet dat dieren hun mimiekapparaat op een andere manier gebruiken.
De emoties die ze ervaren komen ook duidelijk tot uiting in de uitdrukking van hun snuit. Alleen zijn mensen niet altijd alert op deze externe manifestaties van de interne toestand van huisdieren.
Meestal kunnen mensen alleen die gezichtsuitdrukkingen onderscheiden die kunnen wijzen op een bedreiging van het dier. Daarom is bijna iedereen bekend met een agressieve grijns. Als de emotie van een dier een persoon niet rechtstreeks aangaat, maakt het hem in de regel niet uit hoe het in zijn ogen wordt afgedrukt.
Hoe te begrijpen wat een dier ervaart?
Mensen die graag met dieren communiceren, begrijpen de taal van hun gezichtsuitdrukkingen perfect. In veel gevallen vervangt het spraak door hen. Nadat hij had leren spreken, stopte een persoon met het gebruik van enkele mimische figuren, die het mogelijk werd om te vervangen door woorden. Dieren daarentegen tonen altijd hun dankbaarheid, plezier en verwarring in hun gezichtsuitdrukkingen. Om hun emoties te leren lezen, hoef je alleen maar aandacht te besteden aan hun innerlijke toestand.
Als je de gezichtsuitdrukkingen van dieren hebt leren begrijpen, kun je zo'n nauw contact met ze tot stand brengen, wat onmogelijk lijkt zonder het gebruik van spraak.
Het feit dat dierennabootsing echter nooit bedriegt, maakt dit contact bijzonder vertrouwd. Misschien is dit de reden waarom veel mensen zeggen dat veel meer mensen van honden houden. Hoewel het dier je zijn verlangens niet precies kan uitleggen of je kan vertellen over de gebeurtenissen uit een vorig leven, kan hun emotionele toestand altijd worden bepaald door een verdrietig of blij gezicht.
