Het verhaal van Hachiko is zo beroemd en populair in Japan dat het al tientallen jaren aan kinderen wordt geleerd als een voorbeeld van toewijding en loyaliteit om naar te streven. Er zijn ook twee films over deze hond gemaakt, één kwam uit in 1987 en de tweede in 2009.
Hachiko's leven voor de tragedie
Hachiko is een Japanse Akita Inu-hond. Zijn naam betekent "achtste" en symboliseert, in tegenstelling tot "zevende" (Nana), geluk. Hachiko werd geboren in de prefectuur Akita op 10 november 1923. De man op wiens boerderij deze puppy werd geboren, gaf hem aan Ueno Hidesaburo, een professor in de landbouw die in 1924 les gaf aan de Universiteit van Tokio.
Hachiko raakte heel snel gewend aan zijn nieuwe meester. Hij vergezelde hem naar het station van Shibuya, vanwaar Ueno naar zijn werk vertrok, en na het einde van de werkdag ontmoette hij hem bij de ingang van hetzelfde station en liep met de eigenaar naar huis. Reizigers die dagelijks de trein van de professor namen, maar ook stationsmedewerkers en verkopers, waren eraan gewend om de professor en zijn hond altijd samen te zien.
Op 21 mei 1925 keerde professor Ueno niet naar huis terug. Toen hij op de universiteit zat, kreeg hij een hartaanval en de artsen konden hem niet redden. Op die dag wachtte Hachiko niet op zijn meester. Hij bleef tot de avond op het station, waarna hij de nacht doorbracht op de veranda van het huis van de professor.
Hoe Hachiko stierf?
Familieleden en vrienden van professor Ueno probeerden de hond mee naar huis te nemen om hem te verzorgen, maar Hachiko rende elke dag naar het station en bleef daar wachten op zijn baasje. De passagiers en arbeiders op het station van Shibuya hoorden al snel wat er met Ueno was gebeurd. Ze begrepen dat het niet meer mogelijk was om voor Hachiko een ander baasje te vinden en waren verbaasd over de loyaliteit van de hond, die elke dag veel tijd op zijn gebruikelijke plek doorbracht in de hoop dat de professor snel zou terugkeren. Mensen gaven Hachiko te eten, brachten hem water, zorgden voor hem.
In 1932 leerden journalisten het trieste verhaal van de hond en het verhaal van Hachiko verscheen in de kranten. Twee jaar later werd er een monument opgericht voor een trouwe vriend van professor Ueno, en de hond was zelf aanwezig tijdens de installatie. Helaas is dit monument tijdens de oorlog omgesmolten, maar in 1948 is het weer gemaakt en geplaatst.
Het verhaal van een hond, die trouw wacht op de terugkeer van zijn baasje, won de harten van de Japanners. Honderden mensen kwamen naar Shibuya Station om de hond met eigen ogen te zien.
Hachiko wacht al 9 jaar op zijn meester op het station. Hij stierf in maart 1935. Onder de oorzaken van zijn dood zijn kanker in de laatste fase en infectie van hartwormen met filariae. Tegen die tijd was zijn verhaal zo beroemd geworden dat in Japan rouw werd uitgeroepen, en na de crematie werd Hachiko zelf begraven op een ereplaats op een dierenbegraafplaats.
