Pest is een van de ernstigste ziekten van carnivoren (inclusief gedomesticeerde honden). De ziekte kan de hersenen en het zenuwstelsel, elk inwendig orgaan en ledematen aantasten. In ernstige gevallen blijven dieren die de ziekte hebben overleefd gehandicapt.
Wat is pest?
Hondenziekte is een besmettelijke virusziekte waarvoor gedomesticeerde honden en wilde carnivoren zoals nertsen, vossen, fretten en anderen vatbaar zijn. De veroorzaker is een virus van de paramyxovirusgroep. Deze ziekte wordt niet overgedragen op andere huisdieren en mensen. Bij een herstelde hond wordt immuniteit gevormd. De belangrijkste risicogroep omvat puppy's van 2-3 maanden tot een jaar. Dit komt door het feit dat het lichaam van baby's verzwakt is door de verandering van tanden en actieve groei. Puppy's die moedermelk eten, krijgen beschermende antistoffen en zijn minder vatbaar voor infecties. Alle rassen, zonder uitzondering, zijn vatbaar voor deze ziekte, maar raszuivere dieren vormen een verhoogde risicogroep in vergelijking met bastaarden. Onder hondenziekten wordt hondenziekte na hondsdolheid als de ergste ziekte beschouwd.
Infectieroutes en vectoren
Carnivoor hondenziekte wordt gekenmerkt door infectie op drie manieren: via de luchtwegen (neus), het spijsverteringskanaal (mond) of gehoorapparaten (oren). Eenmaal in het lichaam komt het virus in het bloed en de weefsels. De ziekte wordt op elk moment van het jaar overgedragen, maar verspreidt zich sneller bij slecht "vuil" weer (herfst, lente). "Gunstige" factoren die bijdragen aan de ziekte van de pest zijn: gebrek aan vitamines in de voeding van de hond, verkoudheid, slechte leefomstandigheden, onvoldoende voeding.
De belangrijkste bronnen van infectie zijn zieke en zieke dieren (met direct en indirect contact), geïnfecteerde voorwerpen van de externe omgeving (voedsel, water, lucht, uitwerpselen van zieke dieren, voeders, kamers en beddengoed, verzorgingsartikelen - alles wat werd gebruikt en waar zieken werden vastgehouden)). Bovendien kunnen mensen, voertuigen, vogels en zelfs insecten en wormen drager zijn.
Het virus komt in het milieu terecht met urine, dode huidepitheel, uitwerpselen en afscheiding uit de neus, ogen en mond. Een zieke hond kan, zelfs voordat de eerste symptomen verschijnen, andere personen besmetten met zijn ademhaling. De incubatietijd van de ziekte is 2-3 weken, afhankelijk van de vorm van de ziekte. Een hond die genezen is van hondenziekte behoudt het vermogen om andere dieren te infecteren gedurende 2-3 maanden.
Studies hebben aangetoond dat het hondenziekte-virus 2-3 dagen na het verschijnen van de eerste symptomen volledig uit het bloed verdwijnt. De ziekte gaat door, voornamelijk als gevolg van de ontwikkeling van een secundaire infectie. Hoewel het virus niet meer in het bloed aanwezig is, leeft het nog steeds in andere delen van het lichaam en veroorzaakt het in latere stadia vaak zeer ernstige schade aan inwendige organen.
Er is geen eenduidige en effectieve behandeling voor deze vreselijke ziekte. Therapeutische procedures zijn voornamelijk gericht op het behouden van de vitale functies van het lichaam, het verhogen van de immuniteit en het blokkeren van de verspreidingsroutes van mogelijke secundaire infecties. Alle manipulaties met een ziek dier worden uitgevoerd op basis van de ernst van zijn toestand.
Ondanks alle inspanningen van dierenartsen zijn ze praktisch machteloos tegen de pest. En de sterftecijfers zijn nog steeds hoog.
