Het gehuil van een hond zal voor niemand ongewoon lijken, zelfs in de stad hoor je vaak langgerekte geluiden. Als het gehuil echter lang aanhoudt en de volle maan aan de hemel schijnt, alarmeert het geluid zelfs sceptici.
De mythe ontkrachten
Ervaren hondengeleiders ontkrachten op alle mogelijke manieren de mythes over de relatie tussen het gehuil van een hond en de volle maan. Er wordt aangenomen dat een grote nachtster de aandacht trekt van zowel intelligente viervoeters als mensen, en daarom drukken honden hun interesse gewoon uit door te huilen en niets meer.
Elke verklaring voor het huilen naar de maan bij honden is niets meer dan een theorie. Er is misschien geen echt bewijs voor dit of dat argument.
Mensen die naar wolven kijken - de directe verwanten van honden - beweren dat wolven gehuil gebruiken als communicatiemiddel, en daarom moet het gehuil van een hond worden uitgelegd. Trouwens, wolven huilen alleen over de geboorte van een nieuw lid van het peloton, een verandering van leider of zijn dood, een gehuil naar de maan wordt beschouwd als een reactie op een verandering in verlichting, evenals een waarschuwing dat je kunt jagen in zijn felle licht (het is bekend dat de wolf in de schemering of dicht in de mist niet gaat jagen).
Huilend naar de maan drukt de hond ook verdriet uit, in het voordeel van deze mening is het feit dat alleen zwerfhonden en degenen die scheiding van de eigenaar ervaren "overstromen" op volle maan. Het is voldoende om de hond te aaien en hij zal stoppen met huilen.
overtuigingen
Populaire overtuigingen worden echter ook niet helemaal opnieuw geboren. Het observeren van dieren, hun gedrag en het vergelijken met wat er na de gebeurtenissen gebeurde, worden tekenen. Zo wordt bijvoorbeeld algemeen aangenomen dat als een hond huilt met zijn snuit naar beneden, dit naar de overledene is. En als integendeel - omhoog, dan is dit een vuur.
Trouwens, het gehuil "naar de doden" is vanuit het oogpunt van de wetenschap redelijk verklaarbaar: de lichaamsgeur van een persoon verandert voor zijn dood, en de hond met zijn unieke reukvermogen voelt het. Dit verwijst natuurlijk naar de natuurlijke dood.
Als de hond overdag inactief is, op de grond rolt of, integendeel, lange tijd onbeweeglijk ligt, voedsel weigert en het huis verlaat met het begin van duisternis en gehuil, bereidt hij zich hoogstwaarschijnlijk voor op zijn eigen dood. Er zijn rassen die instinctief een paar dagen voor hun dood hun geboorteplaats proberen te verlaten, en daarom zoeken slimme eigenaren bijna nooit naar overleden honden.
Dieren zijn verbazingwekkende indicatoren van veranderingen in het milieu. Voor een aardbeving beginnen huisdieren zich bijvoorbeeld op een ongewone manier te gedragen en proberen ze hun eigenaren te informeren over een naderende ramp.
Het is niet bekend hoe waar al deze mystieke verklaringen zijn; het is erg moeilijk om ze te verifiëren. Echter, zoals de praktijk laat zien, hebben overtuigingen bestaansrecht.
