Golubians zijn een familie van dagvlinders. Er zijn ongeveer 6000 soorten. Ze komen meestal voor in tropische landen en slechts tot 500 soorten leven in de gematigde zone van het noordelijk halfrond.
instructies:
Stap 1
Blauwblauwe vlinders zijn in de regel klein (tot 5 cm), hebben een bruine, blauwe of oranje kleur, evenals een karakteristieke metaalachtige glans. Mannetjes zijn iets helderder dan vrouwtjes, langs de onderkant van de vleugels hebben ze een kleine rand, geschilderd in grijs, geel of bruin. Een onderscheidend kenmerk van deze vlinderfamilie is de aanwezigheid van gelige stippen, die na verloop van tijd kunnen verdwijnen.
Sommige soorten vlinders met blauwe ogen hebben eigenaardige processen in het gebied van de achtervleugels - staarten, waarvoor ze staarten werden genoemd.
Stap 2
Vlinders van deze soort komen over de hele wereld voor. Hun gebruikelijke habitat is velden, weiden, bosranden. Maar ze zijn ook te vinden op persoonlijke percelen, in stadsparken en pleinen, in tuinen en moestuinen.
Stap 3
De roodoranje bluebirds worden vurige tsjervonets genoemd. Een felblauwe kleur met een oogachtig patroon aan de onderkant van de vleugels is kenmerkend voor bluebirds ikar, bruine kleur - eiken marshmallows. Vlinders van de agriades glandon-soorten hebben blauwachtig-zilverachtige vleugels, ze leven voornamelijk in de toendra. De mannetjes van de oostelijke bluebill, de meest voorkomende vlinder van de Baikal-regio, hebben een helder uiterlijk: violetblauwe kleur van de vleugels met een brede donkere rand, terwijl vrouwtjes bescheidener gekleurd zijn - lichtbruine vleugels met oranje vlekken.
Stap 4
De koninklijke staart is een van de grootste vertegenwoordigers van de familie van bluebirds - de spanwijdte van het mannetje is ongeveer 6 cm Op de achtervleugels van deze vlinders zijn lange sporen, aan de basis waarvan de vrouwtjes felrode markeringen hebben. Het binnenste deel van de vleugels is donkergroen geverfd met zwarte strepen. Deze prachtige vlinder komt voor in Midden- en Zuid-Amerika.
Stap 5
De dwergvlinders voeden zich met een kleine slurf. Een favoriete delicatesse is de nectar van vlinderbloemigen. Rupsen van vlinders kunnen, naast bladeren, kleine insecten eten: bladluizen, honingdauw. Sommige vlinders in de familie Lyceum worden geassocieerd met mieren. Het draait allemaal om speciale klieren die een zoetige vloeistof afscheiden, wat erg naar mieren smaakt. Als reactie voeden de vlinders zich met de larven van deze insecten.
Stap 6
Bluebirds beginnen eieren te leggen in de vroege zomer. Een week later verschijnen er kleine larven uit de larven, die zich voeden met de bladeren van planten. Rupsen zijn groen, vergelijkbaar met pissebedden, omdat hun lichaamsstructuur aan de bovenkant convex en aan de onderkant plat is, bedekt met kleine haartjes. Rupsen leven voornamelijk van peulvruchten. Maar sommige soorten geven de voorkeur aan bomen: iep, gewone vogelkers, sleedoorn. Wanneer de rups drie millimeter groot is, stopt hij met eten en vervelt hij. Deze periode bij rupsen is bijzonder agressief. Ze kunnen zelfs jongere individuen eten. Als de rups een grootte van tien millimeter bereikt, hecht hij zich met een draad aan de bladeren en verpopt zich. Binnen een week verandert de rups in een vlinder. Poppen hebben een onaangename geur die verschillende schadelijke insecten afstoot. Op deze manier beschermen blauwvliegvlinders de planten.
