Kittens die met elkaar spelen doen elkaar zelden pijn, omdat instinct hen niet toestaat hun klauwen los te laten. En zelfs volwassen katten vechten zelden echt, ze geven er de voorkeur aan om gevechten te vermijden. Ze beginnen met voorzorgsmaatregelen, het uitvoeren van psychologische conditionering van de vijand en het tonen van hun superioriteit in kracht. Ze wisselen dreigende en pacificerende tekens uit met de vijand totdat iemand zich terugtrekt.
Hoe vallen en verdedigen katten zichzelf? In het begin kunnen ze minutenlang bijna onbeweeglijk tegen elkaar staan, starend naar hun tegenstander en angstaanjagend rommelend. De gebogen rug, borstelige vacht en een pijpstaart geven het dreigende uiterlijk van de besnorde en de staartberen - dit zijn tekenen van angst, waardoor het dier er groter en gevaarlijker uit kan zien. Ze houden nog enige tijd aan nadat de dreiging voorbij is.
Een gebogen rug is zowel een offensief als een defensief signaal. Zoölogen beschouwen een open mond, oren tegen het hoofd gedrukt en wijd opengesperde ogen als tekenen van verdediging. En gespannen poten en opgeheven staart drukken agressie uit. De rug buigt vanwege het feit dat de achterkant van het lichaam van de kat naar voren wordt geduwd om aan te vallen, terwijl de voorkant op zijn plaats blijft of naar achteren beweegt.
Sissen, snuiven en spugen zijn waarschuwingen, en luide huilende en rommelende geluiden zijn een bedrieglijke manoeuvre om de vijand te verwarren, zodat de kat het moment kan grijpen en kan ontsnappen. Ook als een kat bijvoorbeeld een hond aanvalt, betekent dit helemaal niet de bedoeling om een tegenstander ernstige schade toe te brengen. Dit is slechts een poging om de aandacht van de vijand te verstrooien om zo snel mogelijk te ontsnappen. En katten vallen het vaakst aan als ze al in het nauw zijn gedreven. In dit geval valt het dier aan, laat het klauwen op zijn voorpoten los en bijt als het erin slaagt dicht bij de tegenstander te komen. Aanbeten in kattengevechten zijn echter zeldzaam, vooral als de krachten van de tegenstanders ongeveer gelijk zijn.
Wanneer katten vechten, neemt het verliezende dier meestal een defensieve positie in, valt op zijn rug, houdt de vijand tegen met zijn voorpoten en vecht terug met zijn krachtige achterpoten. Dezelfde techniek wordt gebruikt door katten en tegen mensen: eerst is er een klagend gepiep, dan een symbolische krab, dan een serieuzere krab of een beet om tijd te hebben om te ontsnappen, en dan ergens verstoppen op een afgelegen plek en venijnig sissen als de situatie er bijzonder gevaarlijk uitziet.
Als je een komisch tweegevecht met je huisdier aangaat, houd er dan rekening mee dat ze je pijn kan doen als ze opgewonden raakt. Hoewel katten, zelfs als ze vechten, meestal proberen hun vrienden geen pijn te doen, en hun klauwen alleen in extreme gevallen loslaten. En de happen zien er puur symbolisch uit.
