Weinig mensen zijn het relatief moderne concept van "vleeskuikens" niet tegengekomen. Ooit maakten de kippenpoten van Bush veel lawaai en voor velen begon deze term uitsluitend met kip te worden geassocieerd.
Vaak wordt het woord "vleeskuiken" op een negatieve manier ervaren. En sommige mensen - vanwege zijn Amerikaanse achtergrond, anderen vanwege de vermeende schade. Ondertussen worden overal vogels van verschillende soorten met deze methode op grote schaal gekweekt: kippen, eenden, ganzen, enz. De teelt van elke soort wordt geassocieerd met een bepaalde specificiteit, maar er zijn ook gemeenschappelijke punten.
Wat is vleeskuikens?
Vleeskuikens zijn heel anders dan hun reguliere tegenhangers, zelfs qua uiterlijk. In de zoötechniek wordt deze term opgevat als een combinatie bij een dier van bepaalde genetische factoren die verantwoordelijk zijn voor de actieve ontwikkeling van spieren. Deze reeks eigenschappen wordt bereikt door een lange selectie en selectie van geschikte producenten. In feite is dit een eng gericht evolutionair proces dat wordt gecontroleerd door specialisten.
Onder voldoende milieuvriendelijke omstandigheden voor het kweken van pluimvee is vleeskuikenvlees onschadelijk en verschilt het in niets anders dan in hoeveelheid van gewoon pluimveevlees. Een ander probleem is dat de moderne veehouderij vaak zeer strak getimed is en dat veel bedrijven groeistimulerende middelen of hormonen gebruiken om het vetmesten van de massa te versnellen, wat uiteindelijk een nadelige invloed kan hebben op de gezondheid van degenen die het eindproduct zullen consumeren.
Vleeskuikens
Al vele eeuwen leven ganzen naast mensen, maar ze worden nog steeds voornamelijk door kleine boerderijen grootgebracht. Voor hun ontwikkeling hebben deze vogels veel ruimte nodig (minimaal tweehonderd vierkante meter per stuk), goede begrazing met veel gras, een klein moeras of meer, en schoon water in de drinkbakken, die elke dag moeten worden ververst.
Het fokken van vleesganzen heeft zowel voor- als nadelen. Enerzijds zijn de voerkosten relatief laag, aangezien de gans een herbivoor is. Ze hebben geen eiwitsupplementen nodig en ze hebben heel weinig granen nodig als aanvulling op het gebruikelijke dieet. Aan de andere kant vereist communicatie met dergelijke vogels vaardigheid en ervaring, en het is erg moeilijk om een goede graasplaats te vinden, wat nodig is voor groeiende individuen om aan te komen.
Gansjes groeien snel: vanaf een leeftijd van een week worden ze vrijgelaten om te grazen. Op ongeveer dezelfde leeftijd zijn ze gewend aan water, omdat het gebrek aan toegang tot een reservoir de gezondheid en het karakter van de vogels negatief beïnvloedt. Bij het naderen van de teelt van slachtkuikens, moet u allereerst letten op hun genetica, omdat zij het is die een snelle en grootschalige winst van massa of gebrek daaraan garandeert.
