Onlangs winnen ongebruikelijke vertegenwoordigers van de kattenfamilie - de kat van Pallas, ook bekend als palassovy-katten, steeds meer aan populariteit. Uiterlijk lijken ze op gewone katten, ze hebben een aantal onderscheidende eigenschappen.
Het uiterlijk van de Pallas-kat
De grootte van de kat van de Pallas is iets groter dan die van gewone huiskatten. De lichaamslengte van een volwassen dier is van 50 tot 65 centimeter, de staart kan van 23 tot 30 centimeter of meer zijn. De kat van Pallas weegt gemiddeld 2-5 kilogram.
De kat van Pallas kreeg zijn tweede naam ter ere van de Duitse wetenschapper Peter Pallas, die in de 18e eeuw als eerste deze roofdieren beschreef die aan de kusten van de Kaspische Zee leefden.
De kat van Pallas is gemakkelijk te onderscheiden van gewone katten vanwege zijn meer dichte en massieve bouw: een sterk gespierd lichaam en korte dikke poten zorgen ervoor dat het dier kan jagen. Dikke wol beschermt en siert het dier. Volgens wetenschappers passen in één vierkante centimeter van het lichaamsoppervlak van een man ongeveer 9000 haren, met een lengte van ongeveer 7 centimeter.
Als kittens op jonge leeftijd erg lijken op de welpen van gewone huiskatten, beginnen er met de leeftijd merkbare verschillen te verschijnen. Met name het hoofd, dat een speciale structuur heeft, ziet er anders uit en de pupillen van gele ogen worden niet plat bij fel licht, waardoor een ronde vorm behouden blijft. Kenmerkend voor de kat van Pallas zijn ook speciale bosjes wol op de wangen - de zogenaamde tanks.
Volgens wetenschappelijk onderzoek is de kat van Pallas onder de kattenfamilie de leider in de dichtheid en pluizigheid van vacht. De kleur van deze dieren is in principe hetzelfde en bestaat uit een bizarre combinatie van haren van lichtgrijze en bleke okertinten. Vanwege het feit dat elk haar een witte punt heeft, lijkt het, als je naar de manul kijkt, dat het licht bestrooid is met sneeuw.
Gedrag en gewoonten van de wilde kat van Pallas
In natuurlijke omstandigheden leeft de wilde kat van Pallas op het grondgebied van Centraal- en Centraal-Azië, meestal worden ze gevonden in gebieden met weinig sneeuw. Meestal kiezen deze dieren ervoor om in steppe- of halfwoestijngebieden in de bergen te leven, ze worden ook gevonden in heuveltjes en intermontane bekkens. Manul houdt vooral van het gebied met struikgewas en steenplaatsers, evenals rotsspleten. Wetenschappers zijn erin geslaagd vast te stellen dat de kat van Pallas in staat is om tot het niveau van 3000-4800 meter te stijgen.
De kat van Pallas is het meest actief in de vroege ochtend en in de schemering. Dieren creëren hun hol meestal in rotsspleten of kleine grotten, maar ook onder stenen. Er zijn gevallen waarin de kat van Pallas voor zichzelf oude holen aanpaste die ooit door marmotten, dassen en zelfs vossen waren gemaakt.
Er zijn suggesties dat de kat van Pallas verre verwanten zijn van Perzische katten. Verdedigers van deze theorie vertrouwen op een aantal vergelijkbare kenmerken (pluizige vacht, ronde vormen en een ongewone vorm van het hoofd).
Deze wilde katten jagen, meestal hun prooi verbergend of wachtend bij stenen en nertsen. Tijdens de jacht is de kleur van Pallas zeer nuttig, wat een uitstekende camouflage is. Tegelijkertijd kunnen deze dieren volgens zoölogen worden beschouwd als de langzaamste en meest onhandige wilde katten. Het is bijna onmogelijk om een snellopende manul te zien, meestal beweegt hij langzaam. Omdat ze gevaar voelen, verbergen of klimmen dieren liever stenen en rotsen om zich te verbergen voor een mogelijke vijand. Gealarmeerde dieren stoten een karakteristiek hees gerommel uit en snuiven ook scherp, vergelijkbaar met het gedrag van huiskatten.
De kat van Pallas voedt zich het liefst met pika's en andere soorten knaagdieren. Er zijn echter gevallen waarin dieren erin slaagden gophers, marmotten, vogels en zelfs tolai-hazen te vangen. De kat van Pallas kan in de zomer ook verschillende insecten eten.
Interessante feiten over manula
Volgens een aantal etnografen zijn veel verhalen en raadsels over katten onder de volkeren van Centraal- en Centraal-Azië specifiek gewijd aan de kat van Pallas - heel vaak zie je in folklorecollecties het beeld van een lui en onhandig dier, in staat om te bewaken prooi voor uren en snel verbergen bij het eerste teken van gevaar. Deze eigenschap is inderdaad zeer geschikt voor dit type verwilderde kat.
Het beeld van een manul wordt de laatste tijd steeds vaker voor verschillende doeleinden gebruikt. Een van de bekendste symbolen is de kat van Pallas op het embleem van de dierentuin van Moskou.
