Waarom staat de reiger op één been? Als kind stelde elk nieuwsgierig kind deze vraag aan zijn ouders. Veel volwassenen zijn echter ook geïnteresseerd in deze vogelfunctie. Er zijn immers vele jaren verstreken sinds de kleuterschool en het antwoord van moeder of vader is al lang vergeten.
Ornithologen van wetenschappers, die het gedrag van de reiger in de natuurlijke omgeving bestudeerden, kwamen tot verschillende conclusies tegelijk over waarom deze vogel op één poot staat. En er kan geen exact en uniek antwoord op deze vraag zijn. Alle versies hebben recht op leven, elk van hen is correct op zijn eigen manier. Reigers zijn vogels die in ondiep water leven. Meestal jagen ze op één been in een vijver. En ze trekken de andere poot naar het lichaam om kleine vissen en kikkers niet af te schrikken. De dwaze bewoners van een vijver of meer zien de tak van de vogel aan voor een stok of een rietstengel. Ze zijn helemaal niet bang voor haar en zwemmen naar de reiger op een afstand die voldoende is voor de vogel om een worp te maken. En natuurlijk blijken ze te worden gegeten. De tweede versie van wetenschappers - de reiger verwarmt dus de ledematen. Dat wil zeggen, het staat niet altijd op hetzelfde been, maar verandert ze als een poot bevriest en de andere opwarmt. Vanwege het feit dat reigers voor het grootste deel in de middelste baan leven, die zelfs in de zomer niet verschilt door hoge watertemperaturen in vijvers, rivieren en meren, voeren ze dus thermoregulatie van het lichaam uit. De poot, tegen de warme buik gedrukt, warmt snel op en de vogel bevriest niet. Dit gevederde roofdier brengt het grootste deel van zijn leven roerloos door op zoek naar een prooi, dus een goede thermoregulatie is uiterst belangrijk. Een andere mogelijkheid om uit te leggen waarom de reiger op één poot staat, is zijn jachtinstinct. Vissen, kevers en kikkers zijn zeer wendbare wezens, vooral in hun oorspronkelijke waterelement. En om ze te grijpen, heeft de roofvogel een fractie van een seconde. En er is simpelweg geen tijd om één poot uit te trekken om een stap richting de prooi te zetten. Daarom haalt de reiger vooraf één poot uit het water om een bliksemsnelle worp te maken bij de langverwachte lunch. Kuikens leren dit gedrag door hun ouders te observeren. En dit gaat nog vele millennia door.
