De geschiedenis van de oorsprong van katten wordt geassocieerd met het oude Egypte. Het waren de Egyptenaren die deze dieren in het III millennium voor Christus hebben gedomesticeerd. Huiskatten in Engeland verschenen veel later - in de oudheid. Er wordt aangenomen dat de geschiedenis van katten in het VK begon toen de Romeinen ze daar brachten. Bevindingen van kattenresten in de ruïnes van Britse huizen zijn hiervan het bewijs.
Katten in Groot-Brittannië begonnen onmiddellijk te genieten van de grote liefde van de inwoners van het mistige Albion, en deze liefde voor hen stierf pas in de Middeleeuwen uit. In die donkere tijden werd er op de arme dieren gejaagd, ze werden geassocieerd met zwarte magie en heksen, die zogenaamd in hen veranderden. Zwarte katten leden het meest onder vooroordelen, maar dieren van andere kleuren vielen ook onder de verdeling. De ongelukkige patiënten werden pas in de 18e eeuw gerehabiliteerd. Dat was de controversiële geschiedenis van het verschijnen van katten op de Britse eilanden.
De Britten begonnen onmiddellijk hun nieuwe huisdieren te respecteren en te eren. Aan het begin van de geschiedenis van katten werden ze niet voor niets weggegeven, ze werden noodzakelijkerwijs verkocht. In 948 werd zelfs een speciale wet aangenomen, volgens welke elk pasgeboren kitten 1 cent waard was. Zodra het kind zijn eerste muis ving, verdubbelden de kosten onmiddellijk.
Deze wezens met een staart werden door de Britten zeer gewaardeerd als uitstekende rattenvangers en verdedigers van de gewassen van de meester, ze waren letterlijk hun gewicht in goud waard. Net als in het oude Egypte werden katten in Engeland bij wet beschermd. Voor de diefstal van een van deze wezens kreeg de crimineel een aanzienlijke boete en voor moord de doodstraf.
Zoals hierboven vermeld, vanaf het moment dat katten in Albion verschenen, tot het begin van de Middeleeuwen, werden ze verzorgd en gekoesterd, maar de liefde van de mensen voor deze wezens veranderde plotseling in haat vermengd met angst. In die tijd van vooroordelen, executies, wrede martelingen, vervolging en verschrikkelijke epidemieën die Europa overspoelden, werden katten geïdentificeerd met heksen, ze werden steevast genoemd samen met de uitdrukking "zwarte magie". In de schilderijen van de kunstenaars van die tijd werden deze ongelukkige wezens vaak afgebeeld in de samenleving van heksen, duistere magiërs en andere schurken.
Een keerpunt in de geschiedenis van katten in Groot-Brittannië (evenals in de hele Oude Wereld) kwam in 1727, toen bekend werd dat de beroemde Franse kardinaal Armand Jean du Plessis Richelieu de theorie verliet dat katten werden geïdentificeerd met duivelse intriges en zwarte magie, en begon zelfs verschillende dieren als huisdieren. Ook op dit moment werd een verhandeling van François Augustin de Paradis de Moncrieff "The History of Cats" gepubliceerd, die uiteindelijk de rattenvangers met de staart rehabiliteerde.
De 18e eeuw in Groot-Brittannië was het begin van nauwgezet werk om de status van huiskatten te herstellen en nieuwe rassen te ontwikkelen. En in 1870 opende de eerste kattenshow haar deuren, waar nieuwe kleuren en soorten van deze dieren aan de gasten werden gepresenteerd.
