Het is niet gemakkelijk om mooie en majestueuze ijsberen te ontmoeten. Ze leven alleen in afgelegen gebieden van het noordpoolgebied. Tegenwoordig staat dit roofdier onder speciale controle en supervisie, ten eerste omdat de vertegenwoordigers van deze soort praktisch werden uitgeroeid door stropers, en ten tweede omdat het ijsberen zijn die een soort indicatoren zijn voor de gezondheid van de planeet.
De ijsbeer (Oshkuy of Ursus maritimus) is het grootste roofdier van onze planeet, aangepast aan de lage temperaturen van het noordpoolgebied en lange hongerstakingen. In tegenstelling tot hun donkere tegenhangers leven ijsberen alleen, op zichzelf.
Dit dier heeft de meest gevoelige geur ter wereld, maar beren zijn niet beroofd van zowel gehoor als scherp zicht, waardoor ze gemakkelijk op behendige zeehonden in het water kunnen jagen, die het hoofdvoedsel van het harige roofdier vormen.
Habitat tepelhof
IJsberen leven misschien in de meest strenge klimaatzone; het zijn typische bewoners van het hoge noorden. Het noordpoolgebied is hun thuis. Het gebeurt dat een ijsbeer de toendra van het vasteland binnenkomt - in de kustgebieden van Groenland, Alaska, Canada, Rusland en Noorwegen. Vandaag hebben deze landen een overeenkomst getekend over de bescherming en bescherming van de populatie ijsberen.
Het witte roofdier leidt geen sedentaire levensstijl en beweegt constant met behulp van drijvend drijvend ijs. Het reist bijvoorbeeld over ijs naar Alaska vanuit Rusland, van Canada naar Groenland en Noorwegen. Territoriale bezitsdrang is niet typerend voor de ijsbeer, dus deelt hij gemakkelijk zijn leefruimte met soortgenoten en andere dieren. Maar nepotisme daarentegen wordt ontwikkeld.
Het is bekend dat ijsberen zonder rust kunnen zwemmen bij temperaturen onder het vriespunt in ijskoud water van ongeveer tachtig kilometer.
Het mannetje vertrekt onmiddellijk na de geboorte van de puppy en het vrouwtje voedt en traint de welp lange tijd. In het geval van de dood van een vrouwtje, sterven de welpen in de regel snel, met uitzondering van nesten van drie of vier puppy's, waar juist het feit van de noodzaak om te vechten voor moederlijke aandacht en voedsel de welpen fitter maakt en zelfstandig al in het eerste levensjaar.
Overlevingsgeheimen
De ijsbeer heeft uitstekende poten. Ze hebben bolle zolen met een ruw oppervlak, waardoor het dier goed kan bewegen op ijs. Deze witte roofdieren hebben veel grotere poten in verhouding tot het hele lichaam dan hun tegenhangers, andere beren. Het favoriete voedsel is natuurlijk vis, die de ijsbeer gemakkelijk vangt in open water, evenals kleine land- en zeedieren.
Op het land houdt het poolroofdier zich voornamelijk in de buurt van rivierdalen of langs de zeekusten en probeert hij zelf niet de gletsjers in te gaan, hoewel soms ijsberen zelfs op de Groenlandse ijskoepel verschijnen.
Het is ook opmerkelijk dat de ijsbeer niet in traditionele winterslaap valt en geen water drinkt, omdat hij de benodigde hoeveelheid vocht uit zijn voedsel haalt.
Veranderende ijsomstandigheden hebben ernstige gevolgen voor de seizoensmigraties van ijsberen. Wanneer het ijs smelt en breekt, beweegt de ijsbeer, een uitstekende zwemmer, naar de poolgrens, dichter bij het noorden. Met stabiele seizoensgebonden ijsvorming migreren beren terug. Het is de observatie van het gedrag van witte klompvoeten die wetenschappers in staat stelt conclusies te trekken over de gletsjerreserve van de planeet en de opwarming van de aarde te voorspellen.
