Predatie en parasitisme lijken in veel opzichten op elkaar. Beide soorten relaties tussen populaties profiteren de ene kant (roofdier en parasiet) en schaden de andere (prooi en gastheer). Maar predatie heeft zijn eigen onderscheidende kenmerken van parasitisme.
Predatie is een relatie tussen levende wezens waarbij een roofdier een prooi doodt en opeet. Roofdieren zijn niet de enige dieren die de prooi jagen, vangen en doden. Naast jagers zijn er dieren waarvan het zoeken naar voedsel wordt gereduceerd tot eenvoudig verzamelen. Meestal houden insectenetende vogels zich bezig met verzamelen, die hun prooi zoeken in bomen, gras en andere plaatsen waar insecten leven. Voor een prooi (dier of plant) is predatie een manier om voedsel te vinden voor zichzelf en hun jongen. Een onderscheidend kenmerk van dit soort voedsel verkrijgen is dat niet planten of aas als voedsel dienen, maar een vers gedood dier. Sommigen verwijzen naar predatie en herbivoor, omdat planten levende organismen zijn. Zonder predatie zou de wereld van dieren en de natuur als geheel anders zijn. Deze methode om voedsel te verkrijgen reguleert het aantal herbivoren, verwijdert zieke en zwakke individuen, wat de genenpool van levende wezens in de toekomst verbetert. Natuurlijk komt de jager zijn gedode prooi niet ten goede, maar hij bewijst een dienst aan deze populatie als geheel, waar de sterkste, de meest veerkrachtige en gezonde overleven. Niet alleen het jagende dier beïnvloedt echter de populatie van zijn prooi, maar de prooi beïnvloedt ook de bevolking van zijn vijand. Een snelle en sterke herbivoor zal gemakkelijk ontsnappen aan een zwak roofdier. Dienovereenkomstig zullen zwakke jagers sterven van de honger, wat deze soort zal leiden tot de daaropvolgende verbetering van het nageslacht. Deze eindeloze verbetering in de genenpool van beide kanten van predatie leidt tot de evolutie van prooi en prooi. Herbivoren hebben nieuwe apparaten om zich tegen de vijand te beschermen. Dit kunnen doornen zijn, schild, vaardigheden van verhoogde behendigheid, kracht en snelheid, giftige klieren, angstaanjagende kleurende jagers, enz. Roofdieren evolueren ook. De mijnwerkers passen zich aan nieuwe manieren aan om hun prooi te beschermen, ze worden fysiek beter ontwikkeld, er verschijnt een camouflagekleur, de scherpte van de zintuigen neemt toe, enz. Dit betekent dat het roofdier het prooiniveau bereikt en hun krachten weer gelijk zijn. Dan herhaalt de cyclus zich keer op keer.
