Vissen zijn altijd de meest talrijke groep van lagere gewervelde dieren geweest die in rivieren, zeeën en oceanen leven, wat hun studie aanzienlijk bemoeilijkt. Tot op heden hebben wetenschappers meer dan 20.000 van hun soorten geclassificeerd - dankzij de wetenschap van vissen. Wat voor soort wetenschap is dit en waar is het op gebaseerd?
De leer van de vissen
De wetenschap die zich bezighoudt met de studie van vissen is ichtyologie, die de anatomie en morfologie van aquatische bewoners (externe en interne structuur) en hun relatie tot de organische en anorganische externe omgeving bestudeert. Bovendien omvatten de verantwoordelijkheden van ichtyologie de studie van de geschiedenis van de ontwikkeling van vissen, de patronen van fluctuaties in hun aantal, zorg voor het nageslacht en de geografische verspreiding van bepaalde soorten.
Dankzij ichtyologie is het mogelijk om prognoses van de visserijvangsten te verkrijgen - zowel op korte als op lange termijn.
Deze wetenschap dankt zijn oorsprong aan disciplines als viskweek en industriële viskweek, embryologie en fysiologie van vis, de technologie voor het vervaardigen van visproducten en de grondstofbasis van de visserij, evenals visziekten. Voor het eerst werden de biologie en kenmerken van vissen, van meer dan tweehonderdveertig soorten, beschreven door vooraanstaande Russische wetenschappers en onderzoekers die herhaaldelijk zee-expedities organiseerden, die in hoge mate hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van wetenschappelijk en commercieel onderzoek.
De taken van de ichtyologie
In de afgelopen jaren, met behulp van actieve visserij, de bouw van thermische en waterkrachtcentrales, kerncentrales en het onherstelbare gebruik van water voor hun behoeften, heeft de ichtyologische fauna op de hele planeet aanzienlijk veranderd. In veel stuwmeren zijn waardevolle vissoorten vervangen door laagwaardige populaties, en ook de relatie tussen hun gemeenschappen is veranderd. Dit leidde tot de noodzaak om de ichthyofauna te reconstrueren in relatie tot de veranderende omstandigheden van de externe omgeving, het eigenlijke probleem van de ichtyologie.
Stroperij en vervuiling van waterlichamen met afval van menselijke en chemische activiteiten hebben de visfauna niet op de beste manier beïnvloed.
Tegenwoordig gaan mensen, gebruikmakend van de kennis van ichtyologie, geleidelijk over van het vangen van vis in natuurlijke reservoirs naar het doelbewust reproduceren van waardevolle vissoorten en hun kweek in vis- en industriële boerderijen, evenals in het hele jaar door levende visfabrieken. De kweek vindt plaats door het beheersen van de belangrijkste parameters van het omringende vismilieu en door gebruik te maken van een gesloten watervoorzieningskringloop. Hierdoor zijn veranderingen in de viskweek analoog aan de ontwikkeling van de veehouderij, waar pluimveebedrijven en voercomplexen worden gebruikt in plaats van zwembaden. Het kweken van vissen onder deze omstandigheden vereist een brede kennis van hun fysiologische en biologische behoeften en kenmerken, die volledige kennis van ichtyologie oplevert.
