Veel dieren in verschillende landen zijn gekozen als nationale symbolen. In Rusland wordt het traditioneel als een beer beschouwd, maar er is een dier dat zijn recht om als een symbool van het land te worden beschouwd, zou kunnen betwisten. Dit is een edelhert dat in Transbaikalia en het Verre Oosten leeft.
Edelhert - decoratie van de taiga. uit het Verre Oosten
Edelhert is een Siberisch hert, een naaste verwant van het Europese edelhert. Dit is een mooi, krachtig, echt nobel dier. De lichaamslengte van de grootste exemplaren van mannelijke edelherten bereikt twee en een halve meter, ze dragen een prachtige kroon van vertakte hoorns. Meestal valt het aantal takken (takken) erop samen met het aantal jaren dat dit dier heeft geleefd. Edelherten vrouwtjes zijn sierlijker en hebben kleinere hoorns.
Begin maart werpt het dier zijn hoorns af en nieuwe beginnen op hun plaats te groeien. In het begin zijn deze hoorns erg klein, zacht, bedekt met een fluwelen huid. Ze worden geweien genoemd. De stoffen die rijk zijn aan geweien vormen de geneeskrachtige basis van veel medicijnen uit de oosterse geneeskunde. Helaas is dit, en niet alleen smakelijk vlees, de reden voor de ongecontroleerde jacht op edelherten en een aanzienlijke afname van het aantal in de afgelopen jaren.
Edelherten leven in barre omstandigheden, daarom zijn ze bedekt met een dikke, maar korte vacht (15 mm), waarvan de kleur verandert afhankelijk van het seizoen. In de zomer is het helderrood en de staart "spiegel" is roodachtig, omlijnd door een zwarte streep. In de winter worden edelherten zilvergrijs. Edelhert heeft geen ondervacht.
Net als bij Europese herten begint de bronstperiode bij edelherten in september-oktober, wanneer mannetjes strijden om het bezit van vrouwtjes. Op dit moment wordt de taiga letterlijk aangekondigd door het gebrul van mannelijke edelherten. Aan het timbre van de stem kun je de leeftijd van het mannetje bepalen. Bij jonge stieren is het hoger. De sterkste en meest succesvolle mannetjes verzamelen zich hele harems van vrouwtjes. Edelhertenkalveren worden geboren van mei tot juni. In de regel baart één vrouwtje één kalf, zeer zelden twee.
Waar leven edelherten?
Edelherten komen nog steeds in het wild voor. Ze leven op het grondgebied van Rusland in Transbaikalia en in het Verre Oosten. Ze zijn ook te vinden in de regio Irkoetsk. De natuurlijke habitat van deze dieren omvat ook de noordelijke regio's van China en zelfs Korea. Maar nu zijn ze daar zeer zeldzaam.
Deze dieren leven het liefst in de valleien van taiga-rivieren met kiezelbanken. In de zomer beklimmen ze de bergen om hen heen, waar ze door de wind worden geblazen en er niet zo veel muggen zijn. In de winter daarentegen dalen ze af in de donkere naaldtaiga. Ze lopen voornamelijk stapvoets, hoewel jonge vrouwtjes grote sprongen kunnen maken.
Het edelhert is een herbivoor. Het voedt zich met gras, indien gevonden, maar de basis van zijn menu is de schors van bomen, meestal espen.
