De wolf komt voor in sprookjes en mythen van vele volkeren van de wereld. Ooit was dit dier heel gewoon op het noordelijk halfrond. Nu zijn wolven bijna volledig verdwenen uit West-Europa. De soort staat op het punt van uitsterven.
1. Uiterlijk:
De wolf behoort tot de familie van de honden (honden). Hij heeft een groot hoofd, een langwerpige snuit en schuine, zeer expressieve ogen. Puntig aan de uiteinden en zeer beweeglijke oren zijn bedekt met wol. De grootte van dit dier is afhankelijk van de habitat. Dus zuidelijke wolven zijn kleiner dan noordelijke. De vacht komt ook overeen met het terrein: lichtgrijs of wit, altijd lang en dik bij de wolven van het noordpoolgebied, roodachtig en kort bij de indiaan. Maar de meeste wolven hebben donkergrijs en dik haar, roodachtig rond de poten en op de buik.
2. Verdwijning
Wolven zijn relatief talrijk alleen in Rusland en Noord-Amerika. Het is bijna onmogelijk om ze in andere regio's te ontmoeten.
3. Huilen
Wolven communiceren met elkaar via een breed scala aan vocale middelen. Zeuren betekent dus een begroeting of een teken van onderwerping, grommen brengt agressie, blaffen - angst, protest en soms opwinding over. Maar de meest bekende is het legendarische gehuil. Alleen of met de hele roedel, in de schemering of in de ochtend, huilen wolven om hun aanwezigheid aan te geven en zo andere roedels te waarschuwen hun territorium te betreden. Gehoord voor 10 km, zijn deze geluiden ook een referentiepunt voor achterblijvers of achterblijvers.
4. Gebaren
De posities van de staart, bewegingen van de oren, lippen en neus dienen als signalen van angst, respect en agressie voor de wolf. Dus de leider van het peloton neemt, om zijn superioriteit te bevestigen, de pose aan van een "standbeeld": hij staat stevig op zijn benen, spant zijn lichaam, heft zijn staart op, spitst zijn oren en bevriest. Tegelijkertijd buigen andere wolven zich voor hem neer of gaan op hun rug liggen en heffen hun poten op, waarmee ze hun onderwerping uitdrukken.
5. Geuren
Geuren spelen een belangrijke rol in het leven van een wolf. Ze markeren hun territorium met urine, uitwerpselen en de afscheidingen van hun geurklieren. Hun familieleden kunnen, door deze tekens te lezen, het exacte aantal wolven in de roedel en de datum van hun laatste aankomst vaststellen. De geurklier speelt de rol van een visitekaartje. Door aan de achterpoten van een individu te snuffelen, kunnen wolven zelfs de leeftijd, het geslacht en de positie in de roedel bepalen.
6. Visie
De wolf heeft een ongewoon nachtzicht vanwege het specifieke netvlies waarmee zijn oogbollen zijn uitgerust. Een echte natuurlijke lichtversterker, ze geeft zijn look de beroemde sprankeling.
7. Koppels
Wolven leven voornamelijk in een roedel van 7-20 individuen. Het wordt geleid door een dominant koppel. Ook bevat het peloton meestal hun nakomelingen en verschillende volwassen wolven. De leider neemt alle beslissingen en de rest betuigt voortdurend hun respect voor hem.
8. Territorium
Hoe minder voedsel, hoe groter het territorium van de wolvenroedel. Afhankelijk van de regio kan het 60 tot 300 vierkante meter zijn. kilometer.
