Liefhebbers van exotische dieren kunnen proberen de Spaanse salamander thuis te houden. Deze nogal pretentieloze amfibiesoort leeft goed in middelgrote aquaria met water op kamertemperatuur. De Spaanse salamander leeft vreedzaam samen met actieve scholende vissen en kleine schaaldieren.
De Spaanse newt, stekelsalamander, geribbelde newt zijn verschillende namen voor één dier. De voornaam komt uit het gebied van natuurlijke bewoning van deze soort watersalamander - Spanje. Het wordt ook gevonden in Portugal en Marokko. De andere twee namen kwamen van de scherpe knobbeltjes aan de zijkanten van de salamander, die verschijnen op het moment van gevaar. Ze dienen als bescherming tegen de aanval van roofdieren.
Een volwassen Spaanse watersalamander bereikt in de natuur een grootte tot 30 cm, inclusief staart. In gevangenschap wordt het meestal niet meer dan 20 cm. Bovendien zijn vrouwtjes groter dan mannetjes, zowel in de lengte als in de breedte. Geslachtsverschillen worden alleen beperkt door lichaamsgrootte. De kleur van de Spaanse salamander is grijsbruin met grijze vlekken. Er zijn bruine en grijsgroene salamanders.
Opstelling van het aquarium
De Spaanse salamander kan worden gehouden in aquaria en aquaterraria. Dit dier is een koelbloedige amfibie, dus de voorwaarden daarvoor moeten geschikt zijn.
Voor één exemplaar van de Spaanse watersalamander zijn aquaria met een volume van 30-40 liter geschikt, voor een paar - 50 liter. Op de bodem wordt een bodem van middelgrote gladde stenen gelegd, zodat de salamander ze niet per ongeluk kan inslikken. De watersalamander houdt van beschutting, dus het aquarium is dicht beplant met levende en kunstmatige planten, versierd met drijfhout, klei of kokosholen.
Het aquarium moet worden uitgerust met een filter, beluchting en alleen planten hebben verlichting nodig. De Spaanse salamander is pretentieloos en is daarom bestand tegen het watertemperatuurbereik van 15 tot 27 ° C. Maar de optimale temperatuur daarvoor is - 20 ° C. Daarom is het soms nodig om het water te koelen met ijsflessen of ventilatoren.
Voor de watersalamander is het beter om een zogenaamd "eiland van land" in het aquarium te vestigen. Om dit te doen, wordt een drijfhout gewikkeld in mos aan de wand van het aquarium bevestigd. De bovenrand mag nauwelijks het wateroppervlak bereiken, zodat de salamander het addertje onder het gras kan beklimmen en zijn kop uit het water kan steken. Tegelijkertijd is de aanwezigheid van een afdekking van het aquarium verplicht, omdat salamanders de neiging hebben om weg te rennen.
Voeding van de Spaanse newt
Volwassen salamanders worden binnen 2-3 dagen gevoerd, jonge dieren - dagelijks. De eigenaardigheid van het voeren van salamanders ligt in het feit dat ze tijdens de maaltijd voedsel moeten aanbieden totdat ze zelf weigeren te eten, dat wil zeggen "naar de vuilnisbelt".
Spaanse salamanders eten regenwormen, vliegen, bloedwormen in welke vorm dan ook, kleine stukjes vers vlees (kip, rundvlees). Voer het voedsel stuk voor stuk met een pincet om verontreiniging van het water te voorkomen.
Kenmerken van salamanders
Salamanders hebben een unieke gave van regeneratie. Als ze tijdens een gevecht of aanval een ledemaat afbijten, zal er na een tijdje een nieuwe groeien op deze plek.
Voor amfibieën speelt de huid een belangrijke rol bij de ademhaling, het is daardoor dat salamanders zuurstof opnemen die in water is opgelost. Daarom vervellen salamanders vaak. De huid breekt op het hoofd en de watersalamander komt er snel uit. Dan wordt de oude huid direct weggevreten.
Voor een vriendelijke buurt zijn grote vissen niet geschikt voor de salamander, waaraan hij kan lijden en kleine vissen, die meteen zijn prooi worden. De Spaanse salamander kan goed samengaan met middelgrote scholende vissen - weerhaken, zebravissen, gangen en zoetwatergarnalen.
