Ondanks dat katten erg fotogenieke en artistieke wezens zijn, zijn er maar weinig speelfilms waarin de kat de hoofdrol zou spelen. Meestal wordt hun tijd in het frame beperkt door een vluchtige verschijning, en draagt het een emotionele lading voor het moment in plaats van een volwaardig acteerspel. Soms is het een schattig kitten dat naast een stel zit, wat als het ware de romantiek van het moment benadrukt. Een zwarte kat die over de weg rent, moet de kijker informeren dat eventuele problemen de held van de film te wachten staan.
Wat is de reden voor deze houding ten opzichte van deze pluizige schoonheden? Honden bijvoorbeeld - ze zijn zeer succesvol in taken als acteren en zijn zelfs genomineerd voor hun hond Oscar - de Golden Collar Award. Waarom hebben katten ze dan niet, laten we zeggen, een gouden harnas? Het grootste probleem is natuurlijk de onafhankelijkheid van katten. Geen enkele kat zal als een hond rennen bij de eerste opdracht van een persoon om deze of gene taak uit te voeren. Een kat heeft meer nodig dan een traktatie en lof om zich te verwaardigen om de juiste rol te spelen. Maar toch zijn er films met katten in de hoofdrol. Met welke vermaningen de regisseurs hun besnorde acteurs overhalen om te filmen - laat het een geheim blijven. Maar om enkele van de meesterwerken te laten klinken waarin Muski en Barsiki schitterden, is waarschijnlijk de moeite waard: "This Wild Cat" (1997), "Kitten" (1996), "Cats Against Dogs" (2001 en 2010), "Cat's Eye" (1985), The Way Home 1 en 2 (1992 en 1996), Thomasina's Three Lives (1964), Mad Laurie (1991).
Je kunt je favorieten ook in documentaires bekijken. Hier is het nodig om vooral de films te benadrukken: "Cats: Affectionate Tigers" (1991), "From Kitten to Cat" (1987) en de BBC-film "Mysterious Cats" (2002). Maar de grootste verscheidenheid aan katten, katten, kittens en de rollen die ze spelen, heerst ongetwijfeld in animatiefilms. Van Tom en Jerry tot Garfield, katten maken ons aan het lachen en meeleven, dromen en grappen maken.
Zowel in het leven als op het scherm zijn katten altijd zelfvoorzienende wezens geweest en blijven. Een gracieus en gracieus wezen vereist veel werk, geduld en eindeloze liefde van de trainer die met haar werkt. Als dit wordt bereikt, speelt het dier op gelijke voet met beroemde acteurs, verrukt ons met zijn grappige capriolen en toont het geen forse vindingrijkheid en vindingrijkheid.
In elk, zelfs een klein kitten, dommelt een grote acteur, die zich openbaart vanuit onze zorg, aandacht en genegenheid. Dus laat de katten die naast ons wonen vaker een plezier doen met hun talentvolle spel. Wie weet is het jouw kat die de Katachtige Oscar wint als deze wordt ingesteld.
